Քիչ առաջ ոստիկանության զորքերը մտան Էջմիածին քաղաք։ Երկու ավտոբուս է բերվել Էջմիածին, որոնք, ըստ երևույթին, սպասում են հրահանգի։ Մայր Աթոռի բակում իրավիճակը գերլարված է։ Հավաքված քաղաքացիները թույլ չտվեցին իրավապահներին իրենց հետ տանել Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել Սրբազանին։ Այստեղ են ժամանել նաև կարմիրբերետավորները։ Մայր Աթոռի մոտ հավաքված քաղաքացիները կոչ են անում բոլոր հայերին հավաքվել Մայր Աթոռի բակում և կանգնել ի պաշտպանություն Եկեղեցու։               
 

Զինվորագրություն տաճկաց բանակում

Զինվորագրություն տաճկաց բանակում
15.07.2014 | 12:11

Ցեղասպանության դիվային ծրագրի կարևոր բաղկացուցիչ մասը հայ տղամարդկանցից «ձերբազատվելն» էր, որն իրականացվեց նրանց թուրքական բանակ զինակոչելով: Դրա նպատակը հայությանը դիմադրության հնարավորությունից զրկելն էր, բարոյազրկելով ու նրանց ընտանիքներն անպաշտպան թողնելով: Բանակում հայերն ունեին ամելիեի` խրամատներ փորողների, ճանապարհ կառուցողների և այլ օժանդակ աշխատանքներ կատարողների կարգավիճակ: Ընդ որում, դա կատարվում էր անտանելի, անմարդկային պայմաններում: Պատահական չէ, որ շատերը, չդիմանալով այդ դաժանություններին, ստիպված փախչում էին: Թուրքական իշխանություններն անմիջապես սպանդի էին ենթարկում դասալիքների ընտանիքներին և այրում նրանց տները:
Ներկայացնում ենք դրվագներ հայ զինվորների կրած տառապանքների մասին:

Կառավարութիւնը նախքան պատերազմը 25-45 տարեկաններին զէնքի տակ կանչեց, քանի մþօրէն վերջ 35-45 տարեկաններին ազատ արձակեց, իսկ մնացածներին` 30 հոգի, ղրկեցին Վան, այնտեղից` Կարին:
Մնացած տղամարդիկը` մոտ 100 հոգի, գիշեր-ցերեկ կառավարութիւնը ռազմամթերք և պաշար անոնց կռնակը տալով, կը ղրկէր Սարայ, Բաղէշ, Մանազկերտ, Պուլանըգ` սոսկալի տանջանքներ տալով:
Մեր զինուորներէն նամակ կը ստանայինք, որոնք դժգոհ էին իրենց վիճակէն, ուտելիքի, զգեստի համար, մինչև պատերազմի յայտարարութեան օրը գրեցին դարձեալ, որ իրենց զինաթափ ըրած են, և իբրև ամելիեներ կþաշխատեցնէին ճամբաներու և խրամատներու վրայ` կանոնաւոր զօրքի խիստ հսկողութեամբ: Իրենց դրութիւնը աւելի վատթարացաւ. չոր հացն անգամ կուշտ չէին կերցներ, ամբողջ օրը չարաչար կþաշխատինք, կը գրէին, իսկ գիշերները ցուրտ գետնի վրայ առանց անկողնոյ կը քնանանք, այնպէս, որ շատերը հիւանդացան` առանց բժշկական խնամքի մնալով, ստիպուած ենք փախչելու կամ ճարու միջոց մը գտէք, մեզ այս անելանելի դրութենէն ազատելու համար:


Վանի գավառակի Կղզի գյուղի բնակչուհի
Ոսկեհատ Տեր-Ղազարյանի
վկայությունից

Կերակուրի ժամանակ հայ զինուորներէն մեծ գդալները կը խլէին և կու տային թիւրք զինուորներուն, այրած, ածխացած հացերը նոյնպէս հայ զինուորներուն կու տային, իսկ լաւ հացերը` թիւրք զինուորներուն: Բարձրաստիճան սպաները կþըսէին. «Անհաւատնե՛ր, ռուսի հետ միացած պետութեան դէմ կը կռուի՞ք, Աստուած յաջողէ` վաղ միւս օրը ձեր գլուխները կը կտրենք»: Կռուի ժամանակ հայ զինուորները առաջ կը քշէին և ամէնավտանգաւոր տեղերը կը ղրկէին, ծանր աշխատանքներ կատարել կու տային անոնց: Հարիւրապետ Ահմէտ էֆենտին (ալպանացի) մեզ ըսաւ. «Փախէ՛ք, զաւակնե՛րս, կառաւարութեան մի՛ վստահիք, անոր վճռական մտադրութիւնն է ձեզ բոլորիդ կոտորել»: Իսկ գերմանացի սպաներ հայ զինուորներուն շալակել կու տային երեք լիտր և կէս ծանրութիւն ունեցող ռազմամթերք և հերկուած արտերուն մէջ 9 ժամ շարունակ կը վազցնէին, և ով որ չկարենար տեղը հասնիլ առանց մի րոպէ շունչ առնելու, իսկոյն կը գնդակահարէին:


Վանի գավառակի Ծվստան
գյուղի բնակիչ
Հարություն Հովհաննիսյանի վկայությունից

914 թ. յուլիսի 20-ին Կուռուպաշէն զինուոր տարան 21-45 տարեկան բոլոր տղամարդիկը: Ոևէ զինուորացու, եթէ կանչուած ատեն բացակայէր տունէն, ոստիկանները կը վառէին անոր տունը, պետական սեփականութիւն կը դարձնէին անոր շարժական և անշարժ բոլոր ստացուածքը և կը բռնաբարէին անոր կինը, օրինակ` խարբերդցի Փալահասան և Քէլ Մեհմէտ (վանեցի) ոստիկանապետները բռնաբարեցին Գասպար Եղօյեանի կին Մարգարիտը և «ֆալախկայի» (պատժելու գործիք -Խմբ.) դրին ռէս Գրիգոր Աղուանեանը և գիւղապետի օգնականներէն Յովհաննէս Հիւսեանը:


Վանի գավառակի Կուռուբաշ գյուղի բնակիչ
Հովհաննես Ժամկոչյանի
վկայությունից

Հայ զինուորներու հետապնդումը սաստիկ էր և կաշառակերութիւնը` քէֆին մնացած: Հոկտեմբերի վերջեր զօրապետը բռնած էր երկու դասալիք հայ զինուորները, մէկը Խառակոնիս գիւղից, միւսը` շատախցի, և դասալիքներուն սարսափեցնելու համար գիւղին մօտ փայտի մը կապեցին և հաւաքած բոլոր զօրքերը իբրև ցոյց` նաղարա ածել տալով շրջապատեցին կապուածներուն և անոնցմէ խառակոնիսցիին եղբայրը, որը նոյնպէս զինուոր էր տաճկաց բանակում, ձեռքը հրացան տալով ստիպեցուցին եղբօրը նշան խփել և անկէ յետոյ համազարկի մը տակ սպաննեցին երկուքն ալ:


Վանի գավառակի Արճակ
գյուղի բնակիչ
Իսկուհի Դավոյանի
վկայությունից

Կառավարութիւնը 20-40 տարեկան տղամարդերը զինուոր տարաւ: Ոևէ զինուորացու եթէ ատենին չներկայանար, ոստիկանները անոր տունը կայրէին և եղած-չեղածը պետական սեփականութիւն կը դարձնէին: Ոչ-զինուորացուները օլամի (տարապարհակ) կը տանէին և ամէնածանր աշխատանքները կատարել կու տային անոնց: Ճանապարհին թիւրք զինուորները իրենց պայուսակին բեռը հայ զինուորներուն շալակել կու տային: Զէնքերը հայ զինուորներէն խլեցին և բանւորական վաշտերու մէջ մտցուցին զանոնք:


Վանի գավառակի Մանդան
գյուղի բնակիչ
Գասպար Սարգսյանի
վկայությունից

Խաչատուր ԴԱԴԱՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2013

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ